La
pallice’i ayaklarımız arşınlıyordu
biz bir
memleketin içine düşmüştük
meseleyi
tarumar ediyorduk
deniz tam
saatinde çekiliyordu
hırsımızdan
dişlerimizi dökmüştük
ayak
uçlarına değin ıslanmıştık
ilk defa
boğulmuyorduk
sesli bir
harf fısıldamış
rüzgar
uğuldamıştı
bir kiremit
kırılmıştı
sanmıştık
çocukçana
yanılmıştık
toz duman
ve kirpik ve gözyaşı
dalgaların
iki avucu bizi kucaklamıştı
güneş
yükseliyordu
güneş
alçalıyordu
günleri
değirmende öğütüyorduk
sakalımız
çıkmıyordu
boyuna
jilet vuruyorduk
üşenmeden
büyümeye çalışıyorduk
sandık
çocukçana
yanıldık
egoo
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder